Η θνησιμότητα από τον COVID-19, δεν φαίνεται να συσχετίζεται με την αυστηρότητα των εγκλεισμών όπως υποστηρίζουν 3 μελέτες.
Του Jonathan Miltimore
Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής
Σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη, πολλές κυβερνήσεις συνεχίζουν τις καραντίνες και εντείνουν τους περιορισμούς ενόψει της αύξησης των περιπτώσεων COVID-19, των νοσηλειών και των θανάτων.
Η παράπλευρη ζημιά των εγκλεισμών, που έχει τεκμηριωθεί επαρκώς, περιλαμβάνει την εκτεταμένη φτώχεια , την κατάθλιψη , την χρεοκοπία και την ανεργία. Εν τω μεταξύ, τα οφέλη των εγκλεισμών παραμένουν νεφελώδη.
Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει μικρή συσχέτιση μεταξύ κρατικών περιορισμών και χαμηλότερων ποσοστών θνησιμότητας από COVID. Δείτε τρεις εξ αυτών.
1. The Lancet, Ιούλιος
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 21 Ιουλίου στο The Lancet, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό γενικής ιατρικής, που ιδρύθηκε το 1823, έδειξε ότι οι κρατικά επιβεβλημένοι εγκλεισμοί ήταν αναποτελεσματικοί.
Οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα από τις 50 χώρες με τα περισσότερα περιστατικά, και διαπίστωσαν ότι τα lockdown δεν συσχετίζονταν με τη μείωση της θνησιμότητας στα κρίσιμα περιστατικά COVID-19, αν και συσχετίζονταν παράγοντες όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα και το προσδόκιμο ζωής .
«… οι κυβερνητικές ενέργειες, όπως το κλείσιμο των συνόρων, τα ερμητικά lockdown, και ένα υψηλό ποσοστό τεστ για ανίχνευση της COVID-19, δεν συσχετίστηκαν με στατιστικά σημαντική μείωση στον αριθμό των κρίσιμων περιστατικών ή στη συνολική θνησιμότητα», κατέληξε η μελέτη.
2. Frontiers in Public Health, Νοέμβριος
Ομοίως, μια μελέτη που δημοσίευσε το Frontiers in Public Health αρκετούς μήνες μετά την μελέτη του The Lancet, διαπίστωσε πως ούτε τα lockdown, ούτε ο βαθμός αυστηρότητάς τους συσχετίζονταν με χαμηλότερα ποσοστά θανάτων. Οι μελετητές διερεύνησαν δεδομένα από 160 χώρες κατά τους πρώτους 8 μήνες της πανδημίας, ελέγχοντας πολλούς παράγοντες – όπως το γενικό επίπεδο υγείας, τα δημογραφικά στοιχεία, η κυβερνητική πολιτική, η οικονομία, και το περιβάλλον – για να προσδιορίσουν πώς συσχετίζεται ο κάθε ένας τους με τη θνησιμότητα από COVID-19.
«Η αυστηρότητα των μέτρων που λήφθηκαν για την καταπολέμηση της πανδημίας, συμπεριλαμβανομένου του lockdown, δεν φαίνεται να συνδέεται με το ποσοστό θανάτων», κατέληξαν οι ερευνητές.
3. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, Οκτώβριος
Η έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο στον ιστότοπο medRxiv υποστήριξε ότι οι αυστηροί αποκλεισμοί ενδέχεται να μην σώζουν ζωές. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα κινητικότητας που συλλέχθηκαν από iPhone και δεν βρήκαν καμία στατιστική συσχέτιση μεταξύ της σοβαρότητας των lockdown και του αριθμού των θυμάτων από COVID-19.
«Θα περιμέναμε να δούμε λιγότερους θανάτους από Covid-19 σε χώρες με αυστηρότερα lockdown, αλλά τα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι αυτό δεν ισχύει», εξήγησαν οι ερευνητές .
Μπόνους: Η ανάλυση του Bloomberg των δεδομένων αυστηρότητας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Μάιος
Σε ένα άρθρο του Bloomberg του Μαΐου με τίτλο «Τα αποτελέσματα του πειράματος των lock down της Ευρώπης είναι διαθέσιμα», η ειδικευμένη σε θέματα δεδομένων δημοσιογράφος Elaine He μοιράστηκε πολλά γραφήματα με βάση τη δουλειά της Σχολής Κρατικής Διοίκησης «Blavatnik» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που παρακολούθησε μια σειρά αυστηρών κρατικών μέτρων σε όλη την Ευρώπη.
Η θνησιμότητα από COVID, είπε η Elaine He, δεν φαίνεται να συσχετίζεται με την αυστηρότητα των εγκλεισμών.
«Αν και δεν αποτελεί μέτρο για το αν οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν οι σωστές, ούτε για το πόσο αυστηρά εφαρμόστηκαν, η ανάλυση δίνει μια σαφή αίσθηση της στρατηγικής κάθε κυβέρνησης για τον περιορισμό του ιού», γράφει:
Κάποιοι – πάνω απ ‘όλους η Ιταλία και η Ισπανία – επέβαλαν παρατεταμένους και αυστηρούς εγκλεισμούς μετά το ξέσπασμα της λοίμωξης», συνεχίζει. «Άλλοι – ειδικά η Σουηδία – προτίμησαν μια πολύ πιο χαλαρή προσέγγιση. Η Πορτογαλία και η Ελλάδα επέλεξαν να κλειδωθούν ενώ τα περιστατικά ήταν σχετικά λίγα. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο πριν αποφασίσουν να επιβάλουν τα πιο περιοριστικά μέτρα.
Ωστόσο, υπάρχει ελάχιστη συσχέτιση μεταξύ της σοβαρότητας των περιορισμών ενός κράτους και του κατά πόσον κατάφερε να περιορίσει τους επιπρόσθετους θανάτους – ένα μέτρο που εξετάζει τον συνολικό αριθμό των θανάτων σε σύγκριση με τις κανονικές τάσεις», καταλήγει η έκθεση.
Οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας πιστεύουν ότι μπορούν να διαχειριστούν έναν ιό μέσω αποτελεσματικού κεντρικού σχεδιασμού, αλλά κάτι τέτοιο είναι παραλογισμός και ύβρις. Η ανθρώπινη συμπεριφορά και δράση είναι εξαιρετικά περίπλοκα πράγματα, πολύ περίπλοκα για τους γραφειοκράτες και τους πολιτικούς αξιωματούχους, ώστε να μπορέσουν να τα ελέγξουν μέσω πολιτικών διαταγμάτων (πολλά από τα οποία δεν έχουν νόημα).
Οι πανδημίες είναι σοβαρά προβλήματα, αλλά η πεποίθηση ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά από κεντρικούς σχεδιαστές που αρνούνται να αναγνωρίσουν τα όρια της γνώσης και της εξουσίας τους, θέτει μια πολύ σοβαρότερη απειλή για την ανθρώπινη ελευθερία και την ευημερία μακροπρόθεσμα.
Στην ευχαριστήρια ομιλία του για την απονομή του βραβείου Νόμπελ, ο οικονομολόγος F.A. Hayek προειδοποίησε ότι μια τέτοια ύβρις θα μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο «όχι μόνο τύραννο των συνανθρώπων του, αλλά… και καταστροφέα ενός πολιτισμού που δεν έχει σχεδιαστεί από κανέναν νου, αλλά που έχει αναπτυχθεί από την ελεύθερη δράση εκατομμυρίων ξεχωριστών ατόμων.»
Η αναγνώριση αυτών των απροσπέλαστων ορίων στη γνώση του, θα έπρεπε να είναι ένα δίδαγμα ταπεινότητας για όποιον μελετά την κοινωνία, πίστευε ο Hayek.
Κατά έναν τραγικό τρόπο, οι ηγέτες μας θα λάβουν μια ισχυρή δόση ταπεινότητας σύντομα.
Ο Jonathan Miltimore είναι διευθυντής σύνταξης στην Ιστοσελίδα FEE.org. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό TIME, στην Wall Street Journal, στο CNN, στο Forbes, και στο Fox News.
Το Άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Foundation for Economic Education – FEE.org και αποδόθηκε στα Ελληνικά για την Ελεύθερη Αγορά από τον Νίκο Μαρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου